Część 8

Słońce wstało dziś wcześniej niż zwykle. Jego promienie grały poranny koncert w pokoju Uli. Nie mogąc spać postanowiła trochę poleżeć na łóżku. O niczym innym nie myślała, tylko o tym, ze ona i Marek na truskawkach. Spojrzała na zegarek 5.00.
- O Boże jeszcze pół godziny. - westchnęła i odpłynęła w marzeniach. Nie wiedząc kiedy zasnęła. Śniło jej się ich spotkanie. Sen jej tak się spodobał, ze uśmiechała się przez sen. Budziki, jak to budzik zadzwonił w najmniej odpowiednim momencie.
- Musiał teraz. Właśnie teraz, gdy Marek prawie mnie pocałował. Kurde blaszka. Nie lubię budzików. - wstała z miną jakby przynajmniej cały świat był temu winien. Lecz spojrzała w stronę biurka, na którym stało zdjęcie Marka. Przypomniała sobie i ich "randce" i uśmiech zagościł na jej twarzy. Poszła do kuchni zrobić śniadanie sobie i rodzinie. Podśpiewywała z radości. Do pomieszczenia wszedł Józef
- Córcia co ty taka radosna?
- Wiosna idzie wszystko budzi się do snu. Tak mówi Viola. A tak w ogóle to nic.
- Jak to nic? Moze się zakochałaś??
- Oj tato, jak ty coś wymyślisz to. Proszę cie.
- Ulcia, Ulcia. - Ula poszła do łazienki udając frustracje. Przecież ojciec nie może wiedzieć, że się zakochała i to w kim? W Marku. Najcudowniejszym na świecie mężczyźnie, swoim szefie, który posiada narzeczoną. Właśnie Paulina. Co on jej powie, ze ma spotkanie służbowe, no bo nie powie jej, ze umówił się z nią. Z BrzydUla.
- No właśnie co jej powie?? - Ula wyrwała sie z zamyślenia, gdyż Jasiek dobijał się do drzwi, ponieważ jak zwykle zaspał. Na zegarku wybiła 7.00. Marek już nie spal. Nie mógł spać. Ciągle myślała o truskawkach. Nie mogąc tego wytrzymać poszedł bez słowa do łazienki. Paula jeszcze spała. W drodze spojrzał na nią
- Co ja jej powiem?? - myślał. Wszedł do łazienki. Nagle usłyszał, ze ktoś chodzi po domu. Oczywiście była to Paulina.
- Dobra powiem, ze mam ważne spotkanie służbowe. - powiedział po cichu.